مشخصه ها و وسایل اندازه گیری
پنج ویژگی اصلی هر مدار هیدرولیکی که همیشه باید امکان مشاهده آنها به وسیله استفاده کننده از سیستم و کارکنان واحد تعمیر و نگهداری وجود داشته باشد، عبارتند از فشار سیستم،دما، دبی، سرعت و سطح سیال.
در ورودی پمپ فشار سیستم به وسیله فشارسنج نشان دهنده خلا اندازه گیری شده تا مقاومت های اجزاء مستقر بین مخزن و پمپ نشان داده شوند. فشارسنج های خلاء معمولا در مقیاس اینچ، میلیمتر جیوه و یا psi مدرج می شوند. در خروجی پمپ و دیگر نقاط سیستم فشار سیال به وسیله فشارسنج اندازه گیری می شود تا اجزاء از نظر مقدار فشار و مقاومت بار تعیین وضعیت شوند.
متناسب با نحوه تغییرات فشار، از فشارسنج مناسب استفاده می گردد. رایج ترین نوع فشارسنج، بردن است که در عین سادگی و پایین بودن قیمت قادر به نشان دادن کلیه محدوده های فشار است.
معمولا دمای سیال در مخزن اندازه گیری می شود تا میزان گرمای تولید و ذخیره شده در سیستم قابل مشاهده باشد. همچنین برای حفظ لزجت و دیگر خواص مورد نیاز، دمای سیال باید در محدوده قابل قبولی (معمولا ۱۲۰ تا °F 140) حفظ شود.
برای تعیین دبی ارسالی از پمپ به عملگر، جریان سیال اندازه گرفته می شود. تعیین میزان لغزش در اجزاء و بازدهی حجمی، از مهمترین اهداف اندازه گیری جریان است. از جمله ساده ترین روش های اندازه گیری، نشان دهنده چشمی است.
این نشان دهنده جریان، متشکل از یک گلوگاه (اریفیس) و پیستون مخروطی است. به گونه ای که حرکت پیستون به تغییرات دبی وابسته است. به هنگام افزایش جریان، اختلاف فشار در عرض گلوگاه منجر به حرکت پیستون در مقابل فنر کالیبره شده می گردد. و در نتیجه این عمل، نشانگر متصل به فنر میزان جریان را روی صفحه مدرج نشان می دهد. به منظور تعیین دور پمپ و موتور (rpm) از نشان دهنده سرعت استفاده می شود.
سطح سیال در مخزن نیز به کمک نشان دهنده های چشمی قابل مشاهده است.